Brieven aan het thuisfront

In zijn dagboek hield Hennie precies bij van wie en wanneer hij post had ontvangen en
datzelfde deed hij met zijn verstuurde brieven.
Vanaf 9 augustus 1947 t/m 14 mei 1948 ontving hij 152 brieven.
Vanaf 9 augustus t/m 16 mei 1948 verstuurde hij 116 brieven.
Ook na 16 mei 1948 verstuurde hij ook nog brieven maar deze heeft hij niet meer bijgehouden.

Enkele brieven die hij gedurende het laatste jaar schreef zijn gelukkig niet verloren gegaan en vindt u terug op deze pagina.

brief aan zus Lena;

Mej. L. van Amstel
Schoolstraat 33
Vreeswijk (Utr)
Holland

Tandjong Poera, 2 april 1948

Beste zus Lena, of had ik moeten zeggen ‘Lieve bruid’. Je epistel van 13 maart in goede gezondheid ontvangen, waarom reusachtig dank. Nu zal ik daarop even terugpennen. Na veel mislukte pogingen zijn jullie er dan nu eindelijk in geslaagd ‘n ‘kongie’ te vinden. 
Ja, het werd onderhand weleens tijd, alhoewel met al die gijn ook die bruiloft nu aan mijn neus voorbij gaat. 
Je zou er bijna wat van gaan denken!!!!! Maar er is toch niets aan te veranderen, dus zal ik het maar om lief nemen. 
Je bruidsdagen breng je thuis door, dat lijkt mij ook wel prettiger dan bij vreemden. Je trouwdatum zou je nog schrijven.
Nou ik denk zo 28 april (heeft An van ons Hem tenminste verklapt) ’t verslag van de gebeurtenis zal ik t.z.t. wel ontvangen, denk ik. Dus dat zullen we maar afwachten. 
Reeds nu gefeliciteerd met je voor genomen huwelijk.

Nu iets nieuws van deze kant over mijn verlof in Prapat zal ik maar niet schrijven dat kun je in de brief van thuis lezen. Daarmee heb ik eigenlijk al het nieuws al verteld want voor de rest is alles hier het zelfde, dus dik voor elkaar.
De maand april is een drukke maand voor mij, want dan is ons peloton, ’t politiepeloton en moet ik zodoende nog al eens patrouille lopen. Zit die maand erop dan ben ik daarna weer twee maanden vrij en behoef ik alleen maar wacht te kloppen. Maar afijn ieder op zijn beurt. 
Tenslotte vergeleken bij twee maanden terug hebben we een herenleven. Dit kan je nog wel vast tegen thuis zeggen, dat er binnenkort ’n serie negatieven van Prapat komen, waarvan een bende afdrukken gemaakt moeten worden.

Dus zet je schrap. Leny ’t ga je bijzonder. Prettige bruidsdagen, ook Jan ’t allerbeste en tot een volgende contact.

Je broer op Sumatra.

Soldaat Hennie.  

Afzender           H.J. van Amstel
Rang                  Soldaat
Reg.nr.               270226067
Troepen onderdeel            2-4-2 RS 2^e div.
Standplaats                  Veldpost kantoor Medan B

Handtekening               H.J. van Amstel

brief aan;

Het bruidspaar J.van Someren v. Amstel
Sint Jozefstraat 36
Erp (N-Br)
Holland

Tandjong Poera
20 april 1948

Bruid en Bruidegom,

Vanuit het warme Indië, wil ik U van harte feliciteren met Uw huwelijk en de hoop uitspreken dat God U beiden nog lang zult sparen, zodat U de tijd moogt beleven Uw Gouden feest te herdenken.
Gaarne had ik U persoonlijk de hand gedrukt, helaas heeft dit niet mogen zijn, doch de dag waarop U in het huwelijk zult treden, zal ik met m'n gedachten in Holland zijn en God vragen, dat hij U de kracht moge geven alle moeilijkheden te overwinnen.
Als laatste dan nog een prettige en gezellige bruiloft en al het goede toegewenst van soldaat Henny.

H.J. van Amstel
Soldaat
270226067
2-4-2 RI 2^e div.
Veldp. Kant. Medan B
H.J. van Amstel

brief aan;

van Someren
St. Jozefstraat 36
Erp (N-Br)
Holland

Padang Brahrang
6 juli 1948

Hallo Jan en Leny,
De tijd heeft me de laatste dagen ontbroken om jullie brief van 19 juni te beantwoorden. Momenteel zit ik 24 uur op wacht dus heb ik mooi de tijd om de achterstallige post in te halen. De bruidsfoto is goed overgekomen en ik vind dat ie pieco bello gelukt is. 
Afijn knappe mensen fotograferen nou eenmaal moorddadig. Wel gelezen dat het jullie in de witte broodsweken opperbest gaat.. Dus sjorren maar met de blommenwagen.
Anders is het hier gesteld. In tijd van veertien dagen heb ik twee dagen streng en drie dagen licht opgelopen. Nu we hier kazerne dienst hebben willen ze alles ‘model’ hebben en daarmee moet je nu eenmaal niet aankomen, bij iemand die ’n jaar rimboe leven erop heeft zitten. Bovendien gaan ze dan nog wat fitten en als je dan je mond ten laatste niet meer kan houden, ben je dan de klos. Mag ‘m niet hinderen straflijsten zijn van papier en dat is wel geduldig. Overigens gaat ’t wel, al is dienst die we hier hebben  verdomt zwaar. Marsen van ca. 25 km, avond en nachtoefeningen dat gaat niet in je kouwe kleren zitten. 
Voor de rest zullen we wel zien wat ’t worden zal, de politieke toestand is nogal critiek en volgens mij, zullen ze na de verkiezingen in Holland wel weer gaan beginnen. 
Desondanks; ‘Kop op’.

Jan en Leny een krullemand vol groeten van je jongste broer, soldaat

Hennie

Foto wellicht gemaakt nabij het Tobameer tijdens revalidatie periode.

brief aan;

van Someren
Sint Jozefstraat 36
Erp (N-Br)
Nederland

Medan Hospitaal
24 September 1948

Beste Jan en Leny,

Hier dan eindelijk een antwoord op jullie brief van 5 sept. (zeg Jan nu moet jij niet telkens schrijven, laat Leny het ook maar eens opknappen!!!!!!!!!
Gelezen dat jullie in Brabant ook machtig feest gevierd hebben. Nou hier is dat heel wat minder gegaan.
31 Augustus zat ik toevallig met 7 dagen verlof bij het Tobameer. Daar hebben we toen aardig gefuift.
3 Sept. Ben ik toen in ’t Hosp. ontvangen waar ik nu nog lig met desentrie. Dit is nu de vijfde maal dat ik desentrie heb en dat wordt dus langzamerhand ook een vervelende zaak. Van de desentrie ben ik al lang weer af  maar ze blijven nog wat nazoeken. Trouwens ik ben er steeds gouw af, maar na 2 a 3 weken heb ik het weer terug. Afijn het is hier goed van eten en drinken dus sjorren maar weer.
Naar thuis Anna of Marie heb ik maar niets geschreven en gedaan of ik maar steeds in Padang Brarang zat. Dus dat laten jullie ook zo maar niet vergeten hoor!! Voor de rest maak ik het opperbest.
Van de week heb ik mij nog laten wegen, woog precies 150 pond, hetgeen dat ik in holland nog nooit gehaald heb.
Dus dan weet je het wel. Leo van Vliet maakt het ook nog goed, die zit in Palembang. Hij heeft daar een moordbaan.
Antoon Hendriks die hier ook is  bij de Genie in Medan is afgekeurd en gaat naar Holland terug. Had rheumathiek in zijn been. Wat de politiek betreft is momenteel wel zo, dat er elk ogenblik weer acties kunnen uitbreken. Dat is tenminste zo de algemene gedachten hier. Als je ziet wat ze allemaal aan het klaarmaken zijn . Ook de verloven van het KNIL zijn ingetrokken. Afijn we zullen maat afwachten. Zoals het nu gaat is het toch ook niets. 
Op Java sneuvelen er elke dag ook jongens aan de status quo lijn. We zullen er het beste maar van hopen.. Je kan er zelf toch niets tegen doen. De radioboodschappen van thuis daar heb ik geen snars van gehoord.
Het was niets dan storing. Nu mag ik zelf ook een radioboodschap uitzenden, na radio (Sum?) wanneer ik moet komen weet ik nog niet. Dus zullen we maar hopen dat die wel goed overkomt. Beste luitjes ik ga weer eindigen.
Hoop gouw weer eens iets van jullie te horen. Dus zet hem op.
Tot slot dan  ’n stevige post van jullie jongste broer op Sumatra’s Oostkust.

Henny

".....31 Augustus zat ik toevallig met 7 dagen verlof bij het Tobameer. Daar hebben we toen aardig gefuift....."

brief aan;

J. van Someren
St.Jozefstraat 36
Erp (N-Br)
Holland

Brestagi, 15 oktober 1948

Beste Jan en Leny,

Rap zal ik jullie maar van antwoord dienen. De brief van 2 october gisteren ontvangen. In Erp alles nog bij het oude.
Harstikke goed! Zoals je kunt lezen zit ik nu niet meer in Padang Brakrang daar zijn we verhuisd en zitten we nu midden in de bergen op ca. 1300 mtr boven de zeespiegel. Overdag warm, doch er waait steeds een koele bergwind.
’s Nachts echter besterf je het zo’n beetje van de kou, al hoewel het al een beetje begint te wennen.
Zo stond ik bijv. al de eerste de beste nacht op wacht met bijna een halve uitrusting aan. ’n Onderhemd, dik Europees overhemd, ’n trui en daaroverheen  nog een uniformjas, 2 broeken en 2 p sokken en nog kou.
Ja, wat moet dat worden als we in de winter in Holland aankomen. ’t Beste lijkt mij wel om stevige verkering te nemen  naar men zegt blijf je ’t dan best warm. We liggen hier in Europesche huizen, met een paar man op een kamertje.
Het eten is ook prima, dus voorlopig best uit te houden.
Momenteel zijn de jongens op 14-daagse zuiveringspatrouille.
9 Jongens van een naburig Bataljon waren in een hinderlaag gelopen met als gevolg 3 doden.
Nu moet onze cie. intensief gaan patrouilleren. Die jongens waren pas nieuwelingen. Daar ik pas 4 weken in het hospitaal gelegen had, mocht ik van de luit niet mee en ben ik aangesteld als huisbewaarder. 
Dus voorlopig een rustig bestaan. De natuur is hier schitterend. We beginnen echter aan het natte jaargetij, zodat het ’s middags altijd regent en behoorlijk ook. Het lijkt dan net het Hollandse najaar n.l. koud en guur.
Beste Brabanders ik ga weer eindigen. Het allerbeste en tot de volgende brief dan een stevige poot van jullie broer op Sumatra.

Soldaat Hennie.

brief aan;

Mevr. H.J. van Someren van Amstel,
St. Jozefstraat 36
Erp (N-Br.)
Nederland

Brestagi, 26 oktober 1948

Beste zus Leny en zwager Jan,

Hier dan weer Sumatra’s Oostkust in de lucht om m’n plicht ten opzichte van mijn jongste zus te vervullen.
Leny van harte gefeliciteerd met je zoveelste verjaardag. De eerste nu je het blok aan het been hebt.
Ook Jan gefeliciteerd met de verjaardag van je schat. Dat jullie het samen nog maar dikwijls mogen vieren..
Hopelijk kan ik in 1949 persoonlijk naar Erp komen maar dat zullen we rustig moeten afwachten. Het is momenteel ’s nachts half twee en ben m’n zes uurtjes nachtwacht aan het blokken. Gelukkig kan je nog eens naar binnen toe, want het is buiten alles behalve gezellig. Het regent en waait en het is dan ook echt guur weer.
Zo in de geest van het Hollandse najaar. Ik zit dan ook met een dik overhemd en een trui aan te schrijven anders sterf je van de kou. Overigens gaat het hier met mij pico bello. Nog effies en 1948 zit er ook weer op.
Ja, de tijd draait gelukkig snel. Nou dat is weer het voornaamste, nog een gezellig verjaringsfeest op 2 november toegewenst van je jongste broer midden in de bergen Soldaat Hennie.

PS. Zeg Jan jij hebt ook al eens in de bergen gezeten in Duitsland niet Garmisch partenkirchen??

(Ja, dit is juist red.)

brief aan;

J. van Someren
St. Jozefstraat 36
Erp (N-Br)
Nederland

Medan, Hospitaal 1949

Beste Jan en Leny,

Hier dan eindelijk een teken van leven van je jongste broer. Voor mij ligt je brief van 5 december die ik onmogelijk eerder kon beantwoorden. Ik kreeg hem nog juist voordat ik in Belawan op de landingsboot ging.
Hij heeft dus ook de eerste stoot meegemaakt. Vandaag eerst kwamen mijn spullen terug in het hospitaal, dus ook jouw epistel. 16 Dec. gingen we al op een landingsboot. We hebben een landing vanuit zee gemaakt.
Eerst nog ’n dikke 60 km de Asahanarivier opgevaren en vandaar uit per fiets naar Wingfoot (28 km).
Die namen zal je denkelijk ook wel in de krant gelezen hebben. Het viel alles zat mee. We konden overal zo binnenlopen. Hebben niets gezien en geen schot hoeven te lossen. De 4^e dag van de actie kreeg ik echter een malaria aanval en moest onmiddellijk naar Medan toe (ca 300 km). Hopeloos.
Nu moet ik nog wat nakuren en zal er hopelijk a.s week wel uitgaan. De jongens zitten momenteel bij Sibolga a/d Westkust, volop aan het zuiveren. Nogal link. Tot op heden 2 doden en 4 licht gewonden. Valt nog mee.
Beste luitjes moet nog stapels post beantwoorden. ’t Allerbeste en vele groeten van je broer op Sumatra.

Soldaat Hennie

brief aan;

J. van Someren
St. Jozefstraat 36
Erp (N-Br)
Nederland

P. Siantar. 24 jan. 1949,

Beste Jan en Leny,

Gauw zal ik jullie brief van 26 december 1948 nog beantwoorden, die ik gisteren eerst heb ontvangen. Ben vrijdag 21 januari uit het Hospitaal ontslagen, tot zaterdagmiddag in Medan gezeten en per trein naar Siantar (dit is een stadje dat al 1 1/2 jaar bevrijd is).
Nu was het de bedoeling dat ik vandaag met een convooi naar Sibolga  (a.d. Westkust) zou gaan. Doch gisteravond hoorde ik dat ik met nog een jongen op spullen moeten wachten vanuit Medan. Nu ga ik dan a.s. Woensdag naar Sibolga, mits er natuurlijk nog tegenorders binnenkomen. Zullen we wel zien. Ik maak het momenteel prima. 
Lig hier in de K.N.K. kazerne en behoorlijk te eten. Zo gauw ik in Sibolga zit dan hoor je wel weer wat van mij. Van gelezen dat je een miskraam gehad hebt. Ja, dat zijn rampen. 
Hopelijk maak je het intussen weer gezond, zoniet dan alsnog een spoedig beterschap. Van de toestand hier weet ik nu ook niet veel af daarvoor zit ik er te ver van weg. 
Afijn maar rustig doorrommelen en dan zien we vanzelf wat het wordt. 
Tot slot dan vele groeten en het allerbeste toegewenst van je broer op Sumatra’s Oostkust.

Soldaat Hennie

PS. Maakt Jan het ook nog goed? Of is hij liever pontenier??

Dit was de laatste brief die Hennie schreef aan zijn zus Leny en zwager Jan.
Hij was gedateerd 24 januari 1949
Tien dagen later, op 3 februari 1949 zou Hennie sneuvelen.