Reacties van lezers

Met enige regelmaat sturen bezoekers van deze site hun reactie naar mij als web beheerder.
Op deze pagina treft u een aantal van deze reacties aan.
Om privacy redenen zijn de persoonlijke gegevens weggelaten.

Dear P,
Thanks for your kind mail. I have visited homepage and it sure looks great and I sure will be back.

Kind regards,
T

Geachte heer,

Wij hebben met veel interesse kennis genomen van uw informatieve site over Hennie van Amstel.
Er bestaat dezerzijds geen enkel bezwaar tegen het opnemen van een link naar onze website.

Met vriendelijke groet,

OORLOGSGRAVENSTICHTING

Hallo, Wat een verrassing was dat zeg, die site van Hennie van Amstel. Ik heb nooit geweten dat er brieven van Hennie waren, laat staan een dagboek. Ik heb helemaal niets van hem via mijn moeder gekregen.
Hartelijke groeten
A W K

P,

En zo geschiedde het..!!!
Heel bijzonder......en ook emotioneel........mooi met al die foto's........en soms ook indrukwekkend.

groetjes A

Ha  die  P,
Inmiddels is de link gemaakt naar je  website; kijk maar onder het hoofd  INDONESIE.
Vanzelfsprekend hebben reeds  enkele van mijn sobats je website bezocht  en  kenbaar gemaakt dat ze het een geweldige aanwinst vinden omdat hij er zo goed uitziet en zo verzorgd.
Gefeliciteerd met het bereikte resultaat, een mooi stuk werk, waar je menig uur aan zal hebben besteed.
Maar  natuurlijk ook met voldoening op terug kunnen kijken.

Groet,
Teus M, een van de sobats.

Hello P,
  I did check the page you look impressiv.
Tom

Beste P,

Je brief heeft me erg aangegrepen.
Het enige dat ik in mijn bezit heb is een foto van het graf, (mijn broer Jan is daar bij toeval geweest in 1982) en een artikel uit de krant, waarvan ik je hierbij een kopie stuur.
Ik heb het originele exemplaar. Als je het knipsel nog hebt, kan ik je een beter exemplaar sturen.
Verder zal ik nog navraag doen bij mijn broers en zus. Je hoort nog van me.

n.b. de website is heel indrukwekkend.

groet,
h v a

Mooie en indrukwekkende site.
Overigens heb ik ook nog ergens een berichtje uit de Vijfheerenlanden over zijn sneuvelen. Destijds sneuvelden er drie jongens uit Vreeswijk. De anderen zijn Ties Zuurhout en Laurens van de Berg. Uit Jutphaas niemand vertelde mij PD. Het zou mooi zijn wanneer er een monument(je) voor deze mensen in Nieuwegein (Vreeswijk) kwam dan wel dat hun namen vermeld worden op een in de maak zijnde nieuw monument in Nieuwegein.  
Met vriendelijke groeten.
B R

Hallo P,   Ik heb met belangstelling een eerste verkenning gemaakt in het dagboek van je oom. Ik zal het later wat uitvoeriger doen.
Natuurlijk hebben verhalen over de tijd in het v.m. Nederlands-Indië mijn belangstelling. Als je er in die tijd bij was, dan lijken de verhalen op datgene wat je zelf hebt meegemaakt.
Triest dat je oom het er niet levend af mocht brengen. Hoe ik nu over de verantwoordelijkheden denk staat geloof ik duidelijk in mijn website. Ik stel het op prijs, dat je mijn website als link hebt opgenomen. Ik heb dus geen enkel bezwaar.

Vriendelijke groeten

P S

Hallo P,  
Inmiddels had ik tijd om het dagboek wat nauwkeuriger te lezen. Omdat ik de eerste anderhalf jaar van de bijna 3 jaar dat ik in Indonesië was in dezelfde streek heb doorgebracht was het met dubbele interesse dat ik het dagboek las.
Sommige namen waren me niet vreemd, zoals de naam van de commandant, Scholten, van de Z-brigade waaronder alle militairen rond Medan vielen.
Ik ben er ook met de Volendam naar toegegaan, maar een periode eerder dan je oom. We hadden de eerste politionele actie toen al achter de rug.   In een dagboek lezen is toch iets bijzonder. De tijd in Indonesië ging weer voor me leven. Je krijgt een beetje het gevoel de ontboezemingen van de auteur stiekem in te kijken.
Er staan veel dingen in die voor de maker van belang waren om ze op te schrijven terwijl ze voor de lezer gewone dagelijkse dingen lijken. Maar ze worden van groot belang omdat ze een geschiedenis verwoorden. Velen van ons zijn begonnen om een dagboek bij te houden.
We dachten waarschijnlijk dat het zou helpen om het ons beter te herinneren. Velen gaven het veel en veel eerder op als je oom.
Bij het herlezen zag je dat je een heleboel dingen had opgeschreven waarvan je het belang niet meer in zag.
Je had er geen zin meer in en je tijd werd door andere dingen in beslag genomen. Ik gaf het al op direct na de landing.
Je oom heeft het heel lang volgehouden.  Je oom komt uit het dagboek te voorschijn als een nette man, die trouw de dingen doet waarvoor hij een plicht voelt.
Ook als een gevoelig mens waarvoor de militaire machowereld vaak moeilijk moet zijn geweest. Het valt op, dat hij dikwijls ziek was al voor hij naar Indië vertrok.
Ringworm heb ook ik gehad, uiteraard diarree en scabiës (schurft). Wie niet. Dat laatste liep je op als je iemand foyeerde die eraan leed. Malariatropica kreeg ik voor het eerst pas aan boord op de terugweg naar Nederland. Wel heb ik even in het ziekenhuis gelegen met een infectie door een wond die ik had opgelopen. Tropenziekten waren er in alle vormen. Dramatisch is het einde van het dagboek. Van de dienstplichtige militairen zijn er 2526 achtergebleven, begraven op erevelden.
Een tragische afloop. Het is voor mij inmiddels allemaal geschiedenis. Achteraf zie je de fouten die er zijn gemaakt.
Het is veel moeilijker om ze vooraf te voorkomen.  
Vriendelijke groeten
P S

Geachte heer van Amstel,   Het lezen van het dagboek is zeer indrukwekkend! Mijn schoonvader heeft zelf ook in Indonesie gezeten.Hij zat bij 4-4-RI op Zuid-Sumatra. Nadat ik veel foto"s had gevonden van die tijd ben ik een en ander gaan uitzoeken over zijn diensttijd. Zodoende kwam ik op deze site terecht. Zeer indrukwekkend, na het lezen van het dagboek en de brieven was ik wel "stil" zoals ze dat noemen.  
Met vriendelijke groet,  
Marcel Bos

Beste meneer Van Amstel,

Met belangstelling heb ik de website over Hennie van Amstel bekeken en gelezen. Ik ben de zoon van een Indië veteraan en al een aantal jaren bezig de belevenissen van mijn vader te documenteren. Ook probeer ik een totaalbeeld te krijgen van het conflict van toen.

Uw website trok mijn speciale aandacht omdat mijn vader bij 5-2 RI heeft gediend, de opvolgers van 4-2 RI in de Kraayenhoffkazerne in Nijmegen.
Ze zijn daar op 4 juni 1947 opgekomen en op 13 november met de Groote Beer naar Indië vertrokken.

Voor mij, en ook voor mijn vader, is met name het deel van uw ooms dagboek dat de periode in Nijmegen beschrijft, interessant. Heel verschillend weer hebben de bataljons daar gehad. 4-2 RI heeft 'kolenverlof' gehad vanwege de kou en het gebrek aan kolen, 5-2 RI kreeg in de zomer van 1947 de ene hittegolf na de andere te verduren (vijf, waarvan er een meer dan twee weken duurde).

Overigens merkte mijn vader op dat de 'rolletjes' die op 16-1-1947 genoemd worden, waarschijnlijk 'wolletjes' moeten zijn. Een wolletje was het beddegoed, dat overdag op een speciale manier opgevouwen en opgestapeld op het hoofdeinde moest liggen.

Misschien dat ik zelf een keer een website over mijn vaders tijd bij 5-2 RI opzet, maar zo ver ben ik nog niet.
Maar ik ben wel blij dat andere mensen al wel websites over 'Indië' hebben gemaakt. Indië was voor velen een ingrijpende belevenis,
die te veel uit het collectieve geheugen van Nederland is weggedrukt. Vandaar ook mijn dank aan u voor uw website.

Met vriendelijke groeten,

M M

Geachte familie van Amstel,
Informatie over Hennie van Amstel heb ik niet. Maar wel heb ik met grote bewogenheid en diepe emotie's het dagboek gelezen.
Voor mij was het of de tijd weer vijf en vijftig jaren werd teruggezet. Direct na de tweede wereldoorlog ben ik als O.V.W. er toegetreden tot de Kon. Landmacht. Niet omdat ik zo graag soldaat wou worden, verre van dit alles. Maar dit terzijde. Op een gegeven moment werden wij geselecteerd voor uitzending naar het voormalig Ned. Indië,
na eerst nog in Engeland te zijn geweest. Daar ben ik ingedeeld bij de Verbindingsdienst X-Brigade, Oost-Java.
En als ik lees over het sneuvelen van vrienden, dan is het of ik nu wederom aan de groeve sta van hen die ons toen zijn ontvallen.
De Verbindingsdienst X-Brigade bestond uit K.N.I.L. militairen, wij als O.V.W. ers en in het laatste jaar van ons verblijf aangevuld met dienstplichtigen.
Wij zijn daar onder moeilijke omstandigheden geworden tot een hechte gemeenschap, een gemeenschap die tot op de dag van vandaag altijd in stand is gebleven.
Helaas zijn velen van ons inmiddels overleden. Maar wij komen nog altijd bij elkaar om weer eens bij te praten, maar vooral om degenen die in Indië zijn achter gebleven en zij die nadien zijn overleden, te herdenken. Het doet mij goed voorgaande te hebben geschreven, ik wens u familie van Amstel het allerbeste toe.
Met vriendelijke groet,

J van I, O.V.W. Verb. dienst X-Brigade, Oost-Java. Regno: 26.06.01

Geachte heer van Amstel,

Stil word ik als ik de site van u lees.......Uw oom heeft onder mijn oom gediend in Nederlandsch-Indië.
Kort geleden ben ik begonnen met oude foto albums vanuit de familie te digitaliseren, gezien de erbarmelijke toestand waarin die verkeerden.
Ik weet nog van mijn vader (gestorven in 1979) dat hij altijd gemengde gevoelens had als hij jarig was.
Hij was op 25 september jarig. De dag dat zijn broer(tje) overleden is in Indie. Het gaat om Res.Tlt. Gerard Bakker.
Weet u of er nog strijdmakkers van hem in leven zijn ?

Vriendelijke groeten,

MB

Hallo,   15 jaar lang woonde ik in Gran Canaria en was enkele jaren geleden al eens tegen je website aangelopen, ik herkende er altijd iets uit totdat ik je site eens aan mijn moeder liet lezen en die gelijk zei "Oh die foto heb ik ook in mijn fotodoos zitten" dat is Hennie van Amstel, een neef van Pa.   Nu kreeg ik via de redacteur van www.pen.nl weer een link toegestuurd en zie dat je de site aardig aangepast hebt, complimenten hoor. Ja de vraag is natuurlijk Wie zijn we.   Het schijnt dus zo te zijn dat de vader van jouw vader en de vader van mijn vader broers waren. Doordat de ouders van van mijn vader op jeugdige leeftijd overleden zijn waren de voogd en voogdes van mijn vader Ome Nol en Tante Bet ui Acquaoi, broer en zus van onze oma, de vrouw van jouw vaders oom. Wij thuis hebben onze opa en oma nooit gekend, zelfs mijn moeder niet. Mijn vader en moeder hebben de Manefacturewinkel in Vreeswijk voortgezet tot nu ruim vijftig jaar geleden. Mijn moeder kent jouw Vader wel natuurlijk, zei is inmiddels ook al 87 jaar en ze is erg benieuwd of je vader nog in leven is, we vernemen graag eens van je. Terwijl ik deze mail aan het typen bent komt ze aanzetten met de bijgevoegde documenten. Een krantenbericht van het overlijden van Hennie van Amstel

Het bidprentje van Hennie van Amstel - voor en achterzijde.

Ik denk dat je hier wel erg blij mee bent en we horen wel wat van je.  

Vriendelijke groeten   Lenie van A (mijn moeder) en Wim van A